در دویست و هفتاد و یکمین فلاخن چهار متن را از چپ ترکیه میخوانیم در مورد اعتراضات مارس ۲۰۲۵ در این کشور؛ اعتراضاتی که با بازداشت اکرم اماماوغلو، شهردار استانبول از حزب جمهوریخواه خلق و با فراخوان این حزب آغاز شد اما به سرعت ابعاد گسترده و متناقضی یافت. ابعادی که متون منتشرشده در این فلاخن تلاش میکنند ابعاد گوناگون آن را مورد بررسی قرار دهند. از بسیج عمومی کسانی که تحت سیاستهای نئولیبرالی و در ضمن استبدادی حزب حاکم عدالت و توسعه به جان آمدهاند تا ظهور نسل جدیدی از ناسیونالیستهای راستگرای سکولار که خواهان احیای ترکیه آتاتورکی هستند. مترجم خود در مقدمهای که بر این متون نگاشته دلایل انتخاب این چهار متن را چنین توضیح میدهد: «نخست، ارائهی تصویری جامعهشناختی از تحولات اخیر و ترکیب معترضان حاضر در خیابان و گرایشات ایدئولوژیک آنها... دوم، فهم شباهتها و تفاوتهای این دوره از اعتراضات سراسری با مقاومت پارک گزی به مثابه ابتکارعمل مستقل نیروهای چپ و سوسیالیست... سوم، اینکه بخش زیادی از چپ ترکیه، آنگونه که در تصاویر و ویدئوهای اعتراضات نیز مشهود بود، در این اعتراضات سراسری شرکت داشت و در کنار معترضانی جای گرفت که به صورت برجستهای گرایش ناسیونالیستی-آتاتورکی-فاشیستی دارند. همین موضوع سبب شد پس از روز دوم اعتراضات سراسری نظر بسیاری از شاهدان به این گرایشات ارتجاعی و دیگریستیز جلب شود و در موردش فکر و تحلیل کنند.» در عینحال مترجم توضیح میدهد: «در این متون آنچه که از جهتی آشنا به نظر میرسد نوعی از شیفتگی نسبت به "جنبش" و "خیابان" است. نوعی از شیفتگی که موجب میشود تجربهی شکستخوردهی پارک گزی جمعبندی نشده و به استراتژیای ایجابی برای کیفیت حضور در جنبش حاضر تبدیل نشود. چنانکه حتی نوستالژی پارک گزی، به مثابه تجربهای تکین و شایستهی تکرار در برخی متون و رویکردها دیده میشود. مسئله البته به هیچوجه این نیست که "چپ" با توجه به واقعیت مادی موجود در خیابان باید فرمان در خانه ماندن صادر کند و از جنبش کناره بگیرد اما از چپی که تجربهی شکست پارک گزی را دارد انتظار میرود به خوبی بداند همبستگیهای تاسیسشده در خیابان به خودی خود راه به هیچ جایی نمیبرد». در فلاخن دویست و هفتاد و یکم از ترکیهی معترض میخوانیم و از نگاه چپ ترکیه به خیابان نگاه میکنیم.
فلاخن دویست و هفتاد و یکم را اینجا بخوانید
اردیبهشت ۱۴۰۴ | فایل ورد