روز ۱ خرداد در مقابل دانشگاه تهران تجمعی برگزار شد که توسط گروهی تلگرامی و نامنسجم تحت عنوان «برای فلسطین» سازماندهی شده بود. به شکل پیش‌بینی‌پذیری از ساعتی بعد از این تجمع واکنش‌ها له یا علیه آن آغاز شد. این واکنش‌ها از دفاع تمام و کمال تا متهم کردن آن به نمایشی حکومتی را در بر می‌گرفت. موضوع البته واکنش مخالفان راستگرای جمهوری اسلامی نبود که از اساس با هر آنچه نام فلسطین دارد سر ستیز دارند و حامی نسل‌کُشی در فلسطین هستند، موضوع طیف وسیع واکنش‌ها در میان نیروهای چپ بود که این تجمع را تبدیل به «مسئله» کرد. هم‌زمان طیف‌های گوناگون چپ‌نماهای محور مقاومتی، از جدال تا تدارک کمونیستی نیز وارد مجادلات شدند تا به تناقضاتی که در این تجمع وجود داشت از منظر خودشان پاسخ دهند. بنا بر همین وضعیت و نظر به اهمیت استراتژیکی که برای فلسطین در ارتباط با مبارزه‌ی طبقاتی در ایران قائلیم تصمیم گرفتیم در جلسه‌ای با حضور امید مهرگان، به عنوان مدافع تجمع «برای فلسطین» و بابک فراهانی از اعضای منجنیق، و تقابل میان این دو منظر، به گفت‌وگویی دامن بزنیم که امیدوار بودیم هم‌زمان با موافقان و مخالفان این تجمع باشد، و البته آن دسته از موافقان و مخالفانی که با آرمان رهایی فلسطین همبستگی دارند و می‌توان با ایشان از یک اصل مورد توافق ابتدایی آغاز کرد.
این گفتگو در روز شنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۴ انجام گرفته است.