روز ۱۷ مرداد برابر با ۸ آگوست به میزبانی «منجنیق» جلسه‌ی دوم در مورد مسئله‌ی افغانستانی‌ستیزی در ایران برگزار شد. در این جلسه ابتدا عتیق اروند، که خودش را کارگری معرفی می‌کند که گاهی هم پژوهش‌های تاریخی انجام می‌دهد با عنوان «در باب خصایص یک رژیم زبانی؛ افغانستانی: کارگر یا مهاجر؟» صحبت کرد. او در این سخنرانی به این موضوع پرداخت که چگونه و در چه روندی طبقه‌ی متوسط در ایران و افغانستان زبان خودش را به مسئله‌ی افغانستانی‌ها تحمیل و کارگر را به پناهنده و پناهجو تبدیل کرده و تبعات مادی این تحمیل زبانی در انسداد همبستگی‌های مبارزاتی چه بوده است. سپس هژیر پلاسچی از اعضای منجنیق در مورد «افغانستانی‌ستیزی، فاشیسم و هیولاسازی از فرودستان» حرف زد و از این گفت که به‌رغم تنش‌هایی که بنا به دلایل واقعی همواره میان فرودستان و افغانستانی‌ها در ایران موجود بوده، منشا بسیج فاشیستی فعلی نه فرودستان، تهی‌دستان شهری یا طبقه‌ی کارگر بلکه طبقه‌ی متوسطی هستند که از درون قیام ژینا هژمونی خودشان را به جامعه تحمیل کرده‌اند. در واقع بسیج فاشیستی افغانستانی‌ستیز فعلی نه حاصل شکست قیام ژینا یا تفوق یافتن گرایش‌های ارتجاعی در درون این قیام، بلکه حاصل شکست پرولتاریا در قیام ژینا از طبقه‌ی متوسطی بوده است که نمایندگانی در راست و چپ دارد.
‌‎مرداد ۱۴۰۴