در بیست و سومین فلاخن چیزی را ادامه میدهیم که همین حالا دولت مقتدر حزب عدالت و توسعه در ترکیه کمر به نابودیاش بسته است، تجربهی تاکنون و هنوز پیروزِ سیاست مردمی در منطقه. میدانیم که روژئاوا این روزها دوباره تحت تهاجم نظامی است اما این را هم میدانیم تا زمانی که روژئاوا در برابر وضعیت مقاومت میکند این هجمههای نظامی هرگز متوقف نخواهد شد، چنان که هجمهی ایدئولوژیک به روژئاوا هرگز متوقف نشده است و نخواهد شد. در فلاخنهای پیشین نوشته بودیم که یکی از راههای دفاع از روژئاوا تکثیر آن و ایجاد پیوندهای عملی و واقعی با تودههای تحت ستم منطقه است. در فلاخن بیست و سوم این ایده را پی میگیریم، بر مبنای دو بیانیهیی که سال گذشته منتشر شدند. بیانیههایی که گفتوگوی مردم آذربایجان با مردم کوردستان بود و فلاخن بیست و سوم طنین آن صداست. الدوز دهقانی و یاشار زنگانلی در این فلاخن از ناسیونالیسم آذربایجانی نوشتهاند و تلاش کردهاند نسبت آنچه در روژئاوا میگذرد را با خواستههای راستین مردم آذربایجان روشن کنند. در مطلبی دیگر، یکی از رفقای همراه با ما از پیوند تاریخی جنبش آذربایجان و جنبش کوردستان نوشته است و از سرنوشت مشترکی که داریم، سرنوشت همهی ما به امکان پیروزی و تکثیر روژئاوا گره خورده است.