سازمان ملی دانشگاهیان ایران، سازمانی بود که در جریان مبارزات انقلابی، در شرایطی که سلطنت پهلوی آرام‌آرام دیگر نمی‌توانست سلطنت کند و توده‌ها آرام‌آرام دیگر نمی‌خواستند کسی بر آنها حاکم باشد، توسط کارمندان علمی دانشگاه‌های مختلف تشکیل شد و به سرعت، به میانجی وضعیت ارگان‌های خودش را تشکیل داد. روایت ناصر پاکدامن، یکی از موسسان سازمان ملی دانشگاهیان ایران از چگونگی شکل‌گیری این نهاد صنفی و نقش آن در کشمکش‌های سیاسی ماه‌های منتهی به سرنگونی نظم سلطانی و روزهای نبرد بر سر سرنوشت انقلاب ۵۷، تنها یک روایت تاریخی نیست. برشی از تاریخ است که مانند ده‌ها قطعه‌ی دیگر از تصویر مرسوم انقلاب ۵۷ حذف شده و تنها با یافتن و کنار هم چیدن این قطعات است که تصویر حقیقی انقلاب از زیر بار سال‌ها تحریف و دروغ آشکار می‌شود. به ویژه در وضعیتی که امروز در آن قرار داریم و نظر به وضعیتی که فردا در آن قرار خواهیم داشت، روایتی دقیق از شکل‌گیری قدرت دوگانه، کشمکش میان دانشگاه انقلابی با دولت موقت، اداره‌ی شورایی دانشگاه و تجهیز ضدانقلابِ در حالِ حاکم شدن علیه آن و البته بخش نانوشته‌ی غیبت استراتژیک سازمان‌های سیاسی، که نباید غایب می‌بودند، موجب می‌شود جورچین سوم تنها یک سند تاریخی برای مصرف و کتابخانه نباشد و پاسخی باشد برای این پرسش که وقتی به سراغ گذشته می‌رویم چه چیزی را در گذشته جستجو می‌کنیم؟ آرشیو چگونه به مبارزه‌ی سیاسی امروز ما مربوط می‌شود؟ «سازمان ملی دانشگاهیان ایران در انقلاب ایران» ما را یاری خواهد کرد در پرتو گذشته تصویری از آینده را ببینیم و بدانیم برای چه چیزی باید مهیا شویم.

جورچین سوم را اینجا بخوانید

jurchin3