من، دنیل بلیک
محصول: 2016. انگلستان، فرانسه، بلژیک
کارگردان: کن لوچ
نویسنده‌ی فیلمنامه: پل لاورتی
مترجم فارسی: مریم بهمن‌یار
زیرنویس: منجنیق
نام فیلم به زبان اصلی:
فیلم «من، دنیل بلیک» یکی از مهم‌ترین آثار سینمایی کن لوچ است. این اهمیت البته به دلیل جوایز متعددی که در انگلستان و در سطح بین‌المللی به این فیلم تعلق گرفته، نیست. اهمیت این فیلم در روایت تکان‌دهنده و هولناک آن است. روایتی که به گفته‌ی دیو جونز، ایفاگر نقش دنیل بلیک، موفق شده «صدای طبقه‌ی کارگر انگلستان» را به گوش مردم جهان برساند. در فیلم «من، دنیل بلیک» در خلال تلاش نجاری که به دلیل حمله‌ی قلبی قادر به کار کردن نیست و مادر جوانی که خانه‌اش را از دست داده و به همراه دو فرزندش به نیوکاسل آمده، برای برخورداری از مستمری‌های دولتی با دستگاه عظیم و هراس‌آور بوروکراسی دولتی در انگلستان آشنا می‌شویم. دستگاهی که کمابیش در اغلب کشورهای اروپایی، و از قضا در مرفه‌ترینِ آنها، به همین شیوه کار می‌کند. فیلم «من، دنیل بلیک» روایت له شدن و درهم‌شکستن انسان‌هایی شرافتمند، تهیدست و زحمتکش است که بناست از «رفاه» اروپایی بهره‌مند شوند. اگر افسانه‌های زندگی آسوده و حقوق بیکاری در اروپا را باور دارید، باید حتمن «من، دنیل بلیک» را با چشمان باز ببینید.
کن لوچ، کارگردان فیلم من دنیل بلیک همواره از سینما به عنوان سلاحی برای نبرد استفاده کرده است. او در بسیاری از فیلم‌های سینمایی و مستندش و هم‌چنین در چندین مجموعه‌ی تلویزیونی‌ای که ساخته، به زندگی کسانی می‌پردازد که در جامعه‌ی سرمایه‌داری به اشکال گوناگون به حاشیه رانده می‌شوند. فقرا، تهیدستان، کارگران، پناهنده‌ها، مهاجران و بی‌خانمان‌ها قهرمانان مورد علاقه‌ی لوچ به حساب می‌آیند. فیلم‌های لوچ اما تنها در محدوده‌ی انگلستان باقی نمی‌ماند. نبرد آزادیبخش نیکاراگوئه، مبارزات مردم ایرلند، اشغال عراق، کودتای شیلی، مبارزه‌ی طبقه‌ی کارگر آمریکا و جنگ داخلی اسپانیا موضوعات دیگری هستند که کن لوچ در فیلم‌هایش به سراغ آنها رفته است. اهمیت کن لوچ اما در فیلم‌هایی که می‌سازد خلاصه نمی‌شود. او همواره در شمایل یک رزمنده در میدان مبارزه حضور دارد و در همبستگی با مبارزات مردمی در سرتاسر جهان و مبارزه علیه وضعیت موجود در انگلستان عملن مداخله می‌کند. کن لوچ در طول زندگی‌اش هر کجا که جایزه‌یی به او تعلق می‌گیرد، توجه رسانه‌یی را تبدیل به ابزاری برای افشای سیاست‌های ستمگرانه‌ی سرمایه‌داری و دولت انگلستان می‌کند. از جمله در سال 2012 وقتی جشنواره‌ی سینمایی تورین بنا داشت از او تقدیر کند، شرکت در این جشنواره را به دلیل خصوصی‌سازی صنایع در این شهر ایتالیایی تحریم و به جای آن در جمع کارگرانی سخنرانی کرد که شغل آنان در معرض تهدید قرار گرفته بود. او هم‌چنین از مدافعان سرسخت مبارزه‌ی مردم فلسطین و جنبش بایکوت اسراییل است. در سال 2015 کن لوچ به همراه نزدیک به دویست نفر دیگر از عوامل سینما، از جمله چند کارگردان اسراییلی در نامه‌یی به جشنواره‌ی فیلم لوکارنو خواهان این شدند که بخش ویژه‌ی سینمای اسراییل را «به ویژه در سالگرد قتل‌عام مردم غزه در تابستان 2014» از این جشنواره حذف کند. کن لوچ بارها خواستار تحریم فرهنگی اسراییل شده است. خصلت مبارزه‌جویانه‌ی سینمای کن لوچ موجب شده چندین مجموعه‌ی تلویزیونی او در دوران نخست‌وزیری مارگارت تاچر و تونی بلر غیرقابل پخش تشخیص داده شوند. او گرچه ترجیح می‌دهد میان سرمایه‌گذاران بخش خصوصی و امکانات دولتی شبکه‌ی بی‌بی‌سی، از دومی استفاده کند اما همواره از منتقدین جدی شبکه‌ی بی‌بی‌سی بوده و بارها مدیران این شبکه را به پاسخگویی وادار کرده است. این کارگردان انگلیسی تاکنون چندین بار از مبارزات مردم ایران نیز حمایت کرده است. در سال 1386، بعد از بازداشت جمعی دانشجویان چپ در شهرهای مختلف ایران، کن لوچ نامه‌ی حمایت از دانشجویان در بند را امضا کرد. در سال 1387 با نوشتن نامه‌ی سرگشاده‌یی خطاب به احمدی‌نژاد، علی خامنه‌یی، هاشمی شاهرودی (رییس وقت قوه‌ی قضاییه) و سفیر دائمی ایران در سازمان ملل نسبت به سرکوب مبارزات طبقه‌ی کارگر و زندانی شدن فعالین کارگری به شدت اعتراض کرد. او هم‌چنین در سال 1388، هم‌زمان با جنبش مردمی در ایران، دعوت به جشنواره‌ی فیلم فجر را رد کرد و با انتشار نامه‌ی سرگشاده‌یی ضمن اعلام تحریم این جشنواره، نوشت مایل نیست هیچ فیلمی از او در این جشنواره پخش شود. پل لاورتی، نویسنده‌ی فیلمنامه‌ی «من، دنیل بلیک»، یکی از همکاران ثابت کن لوچ محسوب می‌شود و تاکنون فیلمنامه‌ی چهارده فیلم او را نوشته است. لاورتی علاوه بر فیلمنامه‌نویسی از سال‌های میانی دهه‌ی 80 درگیر مبارزه‌ی سیاسی است. در این زمان او به نیکاراگوئه‌ی انقلابی رفت و سه سال در آنجا زندگی کرد. در طول اقامت در نیکاراگوئه، لاورتی با یک سازمان مدافع حقوق بشر محلی همکاری می‌کرد که اسناد محکم و مهمی در زمینه‌ی جنایات نیروهای ضدانقلابی «کنترا»، که از سوی دولت آمریکا حمایت می‌شدند، علیه مردم غیرنظامی جمع‌آوری کرد، از جمله صدها مصاحبه با شاهدان این جنایت‌ها و کسانی که در جریان آن آسیب دیده بودند. لاورنتی هرگز از آمریکای لاتین دست نکشیده است. در جریان جنگ‌های داخلی السالوادور و گواتمالا بارها به این کشورها رفت تا اسنادی در مورد جنایت نیروهای دولتی و نیروهای شبه‌نظامی مورد حمایت دولت تهیه کند. او هم‌چنین سفرهای متعددی به ایالت خودمختار چیاپاس در مکزیک داشته و از حامیان جنبش زاپاتیستی است. در سال‌های اخیر لاورتی بخش مهمی از زندگی‌اش را صرف تحقیق در مورد موارد نقض حقوق بشر در طول مرز آمریکا و مکزیک کرده است. منجنیق پیش از این در زوبین هشتم با عنوان «چه جور آدمی هستید که خشمگین نمی‌شوید؟» گفت‌وگویی با کن لوچ در مورد فیلم «من، دنیل بلیک» و سینمای او را منتشر کرده است.
زیرنویس فیلم را می‌توانید از اینجا دریافت کنید
می‌توانید برای دریافت فیلم به منجنیق ایمیل بزنید:
manjanigh.review@gmail.com
با توجه به این‌که «من، دنیل بلیک» ششمین فیلمی است که منجنیق زیرنویس فارسی آن را منتشر می‌کند، حتمن در سابجکت یا متن ایمیل بنویسید که می‌خواهید کدام فیلم برای شما ارسال شود.
