در صد و پنجاه و ششمین فلاخن جمعبندی کوتاه «کمیتهی جواد نظری فتحآبادی» را میخوانیم از مسیر پیمودهشدهی جریان صنفی دانشجویی در سالهای اخیر، وضعیتی که این جریان در آن به سر میبرد و چشماندازها، مسئولیتها و وظایفی که این جریان بر دوش دارد. این دومین متنی است که از کمیتهی جواد نظری فتحآبادی به دست ما رسیده است. آنها اولین متن خودشان را با عنوان «این صدای قیام مردم ایران است» (فلاخن شمارهی ۱۵۰) در جریان روزهای قیام آبانماه نوشته بودند. در فلاخن صد و پنجاه و ششم از مبارزهی جریان صنفی در سالهای ابتدایی دههی نود میخوانیم، از نقش آن در خیزش تودهای دیماه ۹۶ و مبارزات پس از آن در خلال سرکوبها و دشمنیها، از گسترش سنگرها و پیوندها با متحدین جدید تا قیام آبانماه و اعتراضات دی ۹۸. از اینکه چگونه بارها تمام گمانها بر این بود که جریان صنفی نابود شده است و چگونه جریان صنفی هر بار از خاکستر خودش برخاست و البته با هر بار برخاستن گامی به پیش گذاشت. در صد و پنجاه و ششمین فلاخن همچنین از چشماندازهای این جریان رو به آینده میخوانیم و از وظایفی که بر عهده دارد، از اینکه اهمیت دست برنداشتن از شعار اساسی تشکیل شوراهای مردمی در چیست و نسبت آن با اکنون و آینده کدام است. فلاخن صد و پنجاه و ششم متنی است از «صحنهی نبرد» خطاب به «صحنهی نبرد».
آلترناتیو ما شوراست
فلاخن صد و پنجاه و ششم را اینجا بخوانید