آبانِ خون و خشم

حکم اعدام صادر کرده‌اند تا نسق بکشند. جرم‌ها را مشخص کرده‌اند و در مشخص کردن جرم‌ها سمت‌گیری آشکاری وجود دارد. می‌گویند محکومان به اعدامِ آبان شهرداری را به آتش کشیده‌اند و مهم‌تر از آن موسسه‌های مالی و بانک‌ها را، فیلم اعترافات هم پخش کرده‌اند با عکس‌های نامعلوم. انگار نه انگار که همه می‌دانند «اعتراف» در جمهوری دار یعنی حاصل مشت و لگد و انفرادی، حاصل زخم و شکنجه و تهدید. با دار اما به حمایت سرمایه آمده‌اند، به حمایت موسسه‌های مالی غارتگر. جمهوری‌ای که با مصادره‌ی صدای فرودستان، با ادغام فرودستان در «امت مستضعف»، با سرکوب نیروها و نهادهای انقلابی فرودستان بر تخت نشسته است، بعد از تفسیر رهبر عالیجاه از کلمه‌ی مستضعف، بعد از فقرزدایی از کلمه‌ی مستضعف و جایگزین کردن آن با «ائمه و پیشوایان بالقوه‌ی عالم بشریت» که یعنی خودش، حالا به مستضعف‌کُشی مشغول شده است. «شب‌تاب» با پوسترهایش بر دیوارها و نیمکت‌ها و ویترین‌ها اما از آبان، از خشمِ آبان دفاع می‌کند. شب‌تاب هم خون آبان را به یاد می‌آورد، هم خشم آبان را. چنین آبانی است که ادامه دارد یا باید ادامه داشته باشد.