چندی پیش مجموعه‌ی منجنیق کتابی منتشر کرد با نام «تاریخ مفقود شوراهای ۵۷» که در مقدمه‌ی آن از جمله نوشته شده بود: «به بحث گذاشتن تجربه‌یی سرکوب‌شده و البته شکست‌خورده در گذشته، در روزهای بعد از خیزش دی‌ماه به معنای به بحث گذاشتن روزهای آینده است. بحثی که نیازمندیم از همین امروز و همین حالا آن را آغاز کنیم، آن را ترویج کنیم و آن را سازماندهی کنیم.» در این سخنرانی کوتاه هژیر پلاسچی، عضو مجموعه‌ی منجنیق، در ادامه‌ی همان کتاب، تلاش می‌کند نشان دهد که چرا اعلام وفاداری به انقلاب ۵۷ موضعی نوستالژیک و در دفاع از گذشته نیست، بلکه وفاداری به امکاناتی است که در انقلاب ۵۷ برای آینده وجود دارد و جریان‌های گوناگون ضدانقلاب از همین زاویه علیه انقلاب ۵۷ متحد می‌شوند. او در این سخنرانی از آن نام گمشده و نادیده‌انگاشته‌شده‌یی می‌گوید که نام تنها نظمی در آینده است که به شکل بنیادین با نظم کهن در تضاد قرار دارد، از شوراها و کمیته‌ها. این سخنرانی در تاریخ ۸ سپتامبر ۲۰۱۸ (۱۷ شهریور ۱۳۹۷) در سمینار چهل سال بعد از انقلاب ۵۷ و سی سال بعد از کشتار تابستان 6۷ در فرانکفورت انجام شده است.

لینک ویدئو در یوتوب: