اغتشاش

مرگ صدها نفر در اثر مسمومیت ناشی از آزبست ابعاد جنایت شومی را که در معدن «ویتنوم» در استرالیای غربی اتفاق افتاده بود، آشکار کرد. منطق سرمایه، منطق سود است حتا به قیمت ریه‌های گندیده‌ی کارگران، جلوه‌ی روشنی از بربریت جهان معاصر

فاجعه در مقابل چشمانمان اتفاق می‌افتد، اتفاق افتاده است. هیولای ارتجاع، در اشکال گوناگون، دارد جهان را می‌بلعد. عصر اعتلای جهانیِ کابوس است روزگار ما. با این وجود جایی برای نگرانی نیست چرا که «دیسنی‌لند سرِ جاشه»

دریغ و افسوس ما از درگذشت رفیق تراب حق‌شناس نیست بلکه از جای خالی اوست که خالی می‌ماند، از این‌که دستی برای برداشتن این بیرق در کار نیست. بزرگ‌داشتی اگر در کار باشد همین است که این جای خالی را به یاد بیاوریم، نشان بدهیم.

گفت: «سلام شکسته‌گان سال‌های سیاه! تشنه‌گان آزادی!» و این صدا، با زخم گلوله‌هایش در تمامی زمان‌ها طنین انداخت که هی شکسته‌ی سال‌های سیاه روی سیاه بودیم و هنوز تشنه‌ی آزادی. سال دیگری گذشته است

این روزها روژئاوا مرکز ثقل زمین است. هر چیزی از روژئاوا آغاز می‌شود و هر چیزی در روژئاوا تمام می‌شود. جایی که تا همین چندی پیش با نام جعلی «کردستان سوریه» خوانده می‌شد امروز با نام خودش، با نام «روژئاوا»، خوانده می‌شود

زندگی درتمام سرزمین تکه پاره‌ی فلسطین جریان دارد. شک نکنید. زندگی با همه‌ی نشانه‌گان معاصرش. با همه‌ی برساخته‌های نظام جهانی سرمایه. با همه‌ی شکاف‌های شمال و جنوب. گسل‌های بین مرکز و حاشیه. با همه‌ی آن عادی‌بودگی خشونت

ما خستگی‌های بسیاری را دیده‌ییم، خستگی‌های بسیاری را بر گرده‌هایمان کشیده‌ییم. ما بارها دیده‌ییم یارانمان را که کنار راه نشسته‌اند، دستی برای خداحافظی تکان داده‌اند و رفته‌اند، از راه رفته‌اند با خستگی یک تاریخ روی شانه‌هایشان که از پشت خمیده بود

ما سوگوارِ خاکی هستیم که بارور نمی‌شود، خشمی که طغیان نمی‌کند، دستی که دستی را نمی‌گیرد، پرچمی که بر زمین می‌ماند. و نام‌ها را به یاد نمی‌آورند، و چشم‌ها را به یاد نمی‌آورند، لبخندها را به یاد نمی‌آورند، یادها را حتا به یاد نمی‌آورند.

ما از قهقهه‌ی حاکم حیرت نکردیم؛ از همراهی محکومان، از دست‌افشانی نواده‌های برده‌های همه‌ی تاریخ، از آنها که سنگرها را ترک کردند و به اردوگاه مقابل پیوستند، از هسته‌های متروک مقاومت حیرت کردیم

ستانبول را نگاه می‌کنیم، ازمیر را، آنکارا و نیفت‌شهیر و قیرشهیر و اسکی‌شهیر را، آنتالیا را نگاه می‌کنیم بدون توریست‌هایش، قلب تجاری استانبول اروپایی را می‌بینیم در تصرف «مردم». وقتی خشمگینی، زیباتر می‌شوی ترکیه!