«آفتابکاران» امروز پارچهای را با طرح تاج و عمامه در آتش سطل زباله و شعار «مرگ بر ستمگر/ چه شاه باشه چه رهبر» از پل هوایی جلال آلاحمد آویختهاند. در متن گروه آفتابکاران آمده: صبحها با عزم نبرد برمیخیزیم و شبها با رویای انقلاب به خواب میرویم
گروه آفتابکاران تعداد زیادی پوستر را در چند محلهی تهران به دیوارها زدند. در کنار برخی از این پوسترها دو متن توضیحی کوتاه با عنوانهای «چرا برانداز نیستیم اما انقلابی هستیم» و «چرا “مرگ بر ستمگر/ چه شاه باشه چه رهبر”؟» نیز بر دیوارها نصب شده است
رفقای آفتابکاران پارچهنوشتهای را که روی آن به زبانهای کردی، بلوچی، ترکی، فارسی و عربی شعار «زن زندگی آزادی» نوشته شد بود از پلی در خیابان ستارخان تهران آویختند. این پارچهنوشت بیست دقیقه بر جای خود باقی ماند، بیست دقیقه اهتزاز «زن زندگی آزادی»
روزهای این قیام، روزهای قیام «زن»، «زندگی» و «آزادی» بوده است. شعاری که شهر به شهر رفت و تمام ساختارهای ستم را چنان به لرزه انداخته است که در کنار جوخههای سرکوب خیابانی، با «مرد» و «میهن» به جنگ آن آمدهاند
آنها در کلابهاوس شبنشینی میکنند و ما در خیابان خطر میکنیم، آنها در ایراناینترنشنال حرف میزنند و ما بیرقمان را از آسمان اسلامآباد میآویزیم، آنها توئیت میزنند و ما بر دیوارهای شهر نام نان و آزادی و شورا را نقش میزنیم
بازگشتیم. بازگشتیم تا یادآوری کنیم آفتاب روزی میتواند بدمد. آفتاب روزی از دل بذرهایی که امروز مردم فرودست، مردم در حاشیه، مردم اردوی کار و زحمت میکارند میتواند برآید. بعد از دو سال خاموشیای که به ما در «آفتابکاران» تحمیل شد بازگشتیم
بعد از مدتی «شبتاب» بازگشته است تا در شرایطی که جلوههای گوناگونی از اتحاد طبقاتی کارگران را دیدهایم وعده دهد که تنها طبقهی کارگر متحد میتواند ریشهی استبداد را از جا برکند، طبقهای که رهایی او موجب رهایی همهگان میشود
«شبتاب» در همین روزهای کرونایی، در همین کشاکش مرگ و زندگی که هر لحظه در خیابان جاری است بر آرمان رهایی پای میفشارد، همدست توده میماند و بر دیوارهای ماتمگرفتهی شهر نقش خورشید فردا را ترسیم میکند: خورشید سرخ فردا
با دار به حمایت سرمایه آمدهاند، به حمایت موسسههای مالی غارتگر. جمهوریای که با ادغام فرودستان در «امت مستضعف» بر تخت نشسته، بعد از تفسیر رهبر عالیجاه از کلمهی مستضعف، بعد از فقرزدایی از کلمهی مستضعف حالا به مستضعفکُشی مشغول شده است
شبتاب در اولین پوسترچسبانی پساقرنطینهاش از اتحاد سخن میگوید، اتحاد اجزای مختلف طبقهی کارگر: معلمان، پرستاران و کارگران صنعتی. آنچه که لزوم آن در روزهای قرنطینه با آشکارتر شدن مخاطرات تداوم استیلای سرمایهدارانه قطعیتر شده است
هرگونه استفادهی غیرانحصاری از انتشارات «منجنیق»، حتا بدون ذکر منبع، آزاد است