قفسه

در فلاخن شصت و سوم شراره شاهد و پویا نودهی از «پولتیکال کرکتنس» یا «سنجیده‌گویی سیاسی» می‌نویسند، آن را از وجوه مختلف بررسی می‌کنند و تفاوت آن را با «اخلاق‌گرایی سیاسی» و «ادبیات پاکیزه» توضیح می‌دهند

در شصت و دومین فلاخن آرشام استادسرایی از هفتم آبان ماه امسال و مراسم «روز بزرگداشت کوروش» در پاسارگاد شروع می‌کند اما در آن متوقف نمی‌شود. او می‌نویسد که ناسیونالیستی و نژادپرستانه نامیدن آنچه در این مراسم اتفاق افتاد مشکلی را حل نمی‌کند

در فلاخن شصت و یکم پریسا امیری الیاسی از اصلاحیه‌ی قانون کار می‌نویسد و سویه‌های دیگری از تاثیر این اصلاحیه بر زندگی کارگران را آشکار می‌کند، برای آن که نگذارد فراموش کنیم که هولناک‌ترین اصلاحاتِ دولتِ مستقر در حال انجام است

در شصتمین فلاخن ایرج نیری با ما از شکل‌گیری اولین هسته‌های تیم کوهِ چریک‌های فدایی خلق می‌گوید، از همان روزهایی که رفتند تا «تفنگ و گل و گندم» بیاورند

در پنجاه و نهمین فلاخن امین حصوری به تحلیل فضای پس از مرگ رفسنجانی و دلایل غالب شدن صدای توجیه‌گران او می‌پردازد. او ربط این فضا را به شکست جنبش‌های مردمی پیشین و ناپدید شدن امکان رهایی و ناممکن به نظر رسیدن مقاومت جمعی می‌شکافد

در فلاخن پنجاه و هشتم هژیر پلاسچی از تاریخ «میانه‌روی» و اعتدال می‌نویسد. از این‌که تنها سال‌های پایانی زندگی علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی نبود که بر سبیل میانه‌روی گذشت، او همواره شاخص‌ترین چهره‌ی میانه‌رو بوده است

در پنجاه و هفتمین فلاخن از میراث هاشمی رفسنجانی می‌خوانید، میراثی که دوباره و در آینده به آن خواهیم پرداخت چون در فلاکت امروز رد آن گذشته‌ی شوم آشکار است، حتا اگر با تردستی انکار شود

در فلاخن پنجاه و ششم همراه با جرج مون‌بیوت به این فکر می‌کنیم که سلبریتی‌هایی که از طریق شوهای تلویزیونی و این روزها شوهای سوپرمارکتی به خانه‌های ما می‌آیند چه چیزی را با خودشان می‌آورند؟

در پنجاه و پنجمین فلاخن مهران جنگلی‌مقدم از نویسندگان نامه به دونالد ترامپ و مخالفانشان می‌نویسد، کسانی که به رغم مخالف‌خوانی‌های مجازی و واقعی‌شان، در نهایت در برابر «مردم» و سیاست مردمی در یک صف مشترک ایستاده‌اند

در فلاخن پنجاه و چهارم هژیر پلاسچی از سوریه‌یی می‌نویسد که در آن پیکار بدن‌های واقعی در خیابان‌های واقعی نادیده انگاشته شده‌اند تا در هم‌دستی دو سمت بازنمایی‌شده‌ی «جنگ سوریه» نابود شوند